Indy vertelt, ik was een zwerfhond

Sommige verhalen nestelen zich direct in je hart. Indy, een zwerfhond uit Bulgarije, kwam als verlegen, zieke puber naar Nederland en groeide in 16 maanden uit tot een vrolijke, liefdevolle huisgenoot. Dit is het adoptieverhaal van wantrouwen naar vertrouwen, met vallen en opstaan — en vooral: samen vooruit.
Oriënteer je ook op een lieve oppas of oppasadres? Vind een oppas bij jou in de buurt via Petbnb.

Indy: van redding tot nieuw begin

Zoals veel honden in het Westen komt ook Indy uit het buitenland — via een reddingsorganisatie uit Bulgarije. Negen maanden oud arriveerde ze in Nederland: eenzaam, bang, ziek en alleen. Zestien maanden later is er een wereld van verschil: er was leren, kijken, soms frustratie en vertwijfeling, maar ook lachen, relativeren, blijdschap en vooral groeiende liefde en vertrouwen.

De eerste weken: nieuwe woorden, nieuwe regels

In het begin was alles vreemd: mensen die “Indy” zeggen, met een bakje rammelen, tanden laten zien (glimlachen!) en een huis met regels. Aan de riem lopen voelde onlogisch; binnen plassen leek een betere optie — er lagen toch “huiden” op de vloer? Met geduld, humor en duidelijke routines vielen stukjes op hun plek.

Trap-avonturen & grenzen leren

Een trap had Indy nog nooit gezien. Met oefenen, soms een sprong halverwege (oeps!), en heldere grenzen werd de trap uiteindelijk “gewoon”. Zo werd elke nieuwe prikkel een mini-lesje in vertrouwen — voor hond én mens.

Sociale kring: visite, Kimberly & hondenvrienden

Bezoek, logeerhonden en vaste speelmaatjes (zoals Tango) hoorden er al snel bij. Stap voor stap leerde Indy dat “2-voeters” veilig zijn en dat routines houvast geven: wandelen, spelen, rusten — herhalen, belonen, herhalen.

Uit het boek: Indy aan het woord

Marcella de Wit schreef over Indy een autobiografisch boek: Indy vertelt hoe zij de wereld ziet vanaf aankomst in Nederland; na elk stukje beschrijft Marcella de trainingsbedoeling. Verhalen en training groeien gaandeweg naar elkaar toe.

“Ik versta ze niet. Ze zeggen steeds hetzelfde ‘Indy’ en rammelen met een bakje. Tanden zien betekent bij mij ‘oppassen’, maar hier lachen ze. Vreemd! Ze willen me aanraken, maar ik hou afstand. Ze geven wel lekkere dingetjes. En die trap… nog nooit gezien! Na een paar keer snapte ik ’m. Dat springen halverwege? Blijkbaar geen goed idee.”

Tot zover een fragment uit het boek “Indy vertelt, ik was een zwerfhond”.
Indy en haar mens werken al aan boek twee. De opbrengst van het eerste boek brengen ze deze zomer terug naar Bulgarije, naar het opvangcentrum dat Indy destijds van straat haalde.

“Indy vertelt, ik was een zwerfhond” is ook te koop via Boekscout of in de boekhandel (ISBN 9789402229219).

Door: Marcella de Wit